Braziliaanse kriebels en Hollandse regen..

Met Braziliaanse kriebels en Hollandse regen het nieuwe jaar in..

Hoe snel de tijd voorbij gaat besef ik me maar al te goed.. Nu, zittend op de bank bij m'n ouders in Zeeland.. kijkend naar de regen buiten..
Hing ik vorige week echt aan een kite boven Rio de Janeiro?
Het is even omschakelen.. terug zijn in Nederland.. Ineens gaan nadenken over een baan in deze economische crisis.. woonruimte in Amsterdam! Kan ik wel terug in mijn woning!? Stress!

Daarom droom en denk ik voor nu nog even terug naar het laatste deel van mijn reis in Brazilië..
Aankomend in Rio de Janeiro.. een ontzettend grote stad die mij compleet verrast heeft. Door de stad liggen verschillende natuurgebieden, jungle en bergen. Ook vind je er verschillende mooie (bekende) stranden (Copacabana, Ipanema). Dit maakt de stad erg veelzijdig.
De favelas (sloppenwijken) zijn denk ik een algemeen begrip in Brazillie waar iedereen wel eens van gehoord heeft. Rio telt zo'n 900 favelas waarvan ik er eentje heb bezocht. De meeste favelas worden geleid door bewapende bendes die zich bezig houden met drugshandel, overvallen en kidnappings. De bendes controleren wie er wel en niet de favela mag binnen treden. Met het oog op de Worldcup die er aan gaat komen heeft de overheid besloten om de boel te gaan opschonen en drugs en bendevrij te maken. Aan de oppervlakte lukt dit aardig, maar de bendes vinden vaak andere, minder zichtbare manieren om hun handel voort te zetten en bepalen nog voor een deel de regels in 'hun' favela.
De bewoners van de favela's lijden onder het leiderschap van de bendes die vaak enorm gewelddadig zijn. Maar tegelijkertijd zeggen veel favela-inwoners zich veiliger te voelen in hun favela dan daarbuiten. Als ze slachtoffer worden van een crimineel delict richten ze zich liever tot de favela-maffiabaas dan tot de politie, omdat ze de politie al helemaal niet vertrouwen.
Een jongen uit de favela vertelde me zelfs helemaal niet blij te zijn met de politie, zij komen met allemaal nieuwe regels (rijbewijs halen etc.) waar de meeste bewoners van balen.. Hij gaf aan dat de bende die in zijn favela regeerde meteen alle medische kosten betaalde voor medicatie van zijn zieke broertje.. Vanuit de overheid had hij dit nooit kunnen verwachten..

Ondanks de favela verhalen en überhaupt de reputatie van Rio heb ik me nauwelijks onveilig gevoeld. Hier had ik het nog uitgebreid over met een paar vrienden.. diezelfde dag liepen we naar het strand over een rustig paadje langs een auto weg. Uit het niets komt er een man met een mes in zijn hand op ons afrennen. Hij grijpt een van mijn vrienden, schreeuwt dat hij zijn portemonnee moet inleveren en houdt het mes tegen zijn buik. Geen idee wat die vriend zich bezielde maar voor dat ik het wist gaf hij een enorme beuk in het gezicht van deze man. Waarop de man toch wel redelijk geschrokken achteruit deinsde (godzijdank!). Een andere vriend begon tegen hem te schreeuwen waarop de man even de houding aan nam met ons te willen vechten. Maar ik denk dat hij al snel realiseerde dat we met meer mensen waren als hij.. en gelukkig liet hij het voor gezien. Redelijk geschokt liepen we verder, niet goed beseffend wat er nou eigenlijk net gebeurd was.. Deze situatie had wel eens heel anders kunnen aflopen. Het zet je weer even op scherp en maakt je beseffen dat reizen toch echt niet altijd alleen maar rozengeur en maneschijn is..

Vanuit Rio ben ik door gereisd naar Salvador waar ik een oude vriend op ben gaan zoeken. Atila is mijn oude gezellige Braziliaanse buurman uit Amsterdam die inmiddels weer bij zijn familie woont. Brazilianen zijn ontzettend gastvrij. Ook als er totaal geen ruimte is in huis.. dan toch laten ze je absoluut niet in een hostel slapen. Zo offerde Atila zijn oude kinderkamer op aan mij.. (inclusief Spiderman lamp en Spongbob aan de muur). Naast een super leuke tijd met zijn vrienden en familie (een uitgebreide voorstel ronde op het werk van zijn moeder, Portugees oefenen met zijn vader en surflesjes met zijn vrienden) heb ik ook nog de benodigde trips gedaan in de omgeving.
Zo ben ik naar een national park geweest, Chapada Diamantina. Een ontzettend mooi natuurgebied met canyons, watervallen en grotten..
Alsof het allemaal nog niet genoeg was ben ik ook nog gaan chillen in Morro de Sao Paolo, een tropisch eiland met de mooiste stranden en een heerlijk uitgaansleven.

Ondertussen was ik verslaafd geraakt aan de Acai.. een bepaalde paarse palm vrucht die veel antioxidanten bevat waardoor het ontzettend gezond is. En heel lekker.. Ze maken er een soort ijsshake van..

Weer terug in Rio ben ik toch nog gevallen voor de charmes van een Braziliaan die me op een ontzettend romantische trip heeft meegenomen naar het stadje Paraty..
Zo ben ik met mijn hoofd nog half in de wolken terug gevlogen naar Nederland en kom nu langzaam terug in de realiteit.. of wat is eigenlijk de realiteit? Ik heb toch echt niet zitten dromen de afgelopen 9 maanden..!

Mijn reis was geweldig, ik heb ontzettend veel mooie dingen meegemaakt waar ik enorm dankbaar voor ben. Vooral als je je bedenkt dat veel mensen die ik ontmoet heb waarschijnlijk nooit deze kansen zullen krijgen. Ik sta nog vaak even stil bij de kinderen in het project in Peru, de mijnwerkers in Bolivia en de families in Braziliaanse favelas.. Het blijft echt oneerlijk verdeeld.

Wij hebben wel al deze kansen en ik wens jullie dan ook een super 2013 met veel mooie reisjes, een super gezondheid, lieve mensen, werkgelegenheid!, geen stress, een Joanne die gewoon op je verjaardag kan komen dit jaar en geen geboortes en trouwerijen hoeft te missen! ;), lekker eten, veel zon!!! en... eigenlijk alles wat jullie verder nog zouden willen..! :)

Liefs en tot snel!